ويولن، سازي با توانمندي هاي بسيار در زمينه اجراي موسيقي است و اين موضوع حاصل از امكاناتي است كه پيش از هر عاملي، ساز با ويژگي هاي منحصر به فرد خود در زمينه طراحي و ساخت و نيز اصلاحات انجام گرفته بر روي آن در طي چند قرن، در اختيار نوازندگان و آهنگسازان قرار داده است و هنرمندان با بهره گيري از اين خصوصيات، تكنيك هاي مختلف نوازندگي اين ساز را ابداع كرده و آن را پرورش داده اند.
الگوي شماره ۳/۲/۱:
- روش آرشه كشي بر سيم(براساس الگوي پيشنهادي نگارنده):
۱/۳/۲/۱: در راهكار پيشنهادي نگارنده، متناظر با هر يك از چهار سيم ويولن يك زاويه متفاوت ميان امتداد بازوي راست و بدن نوازنده ايجاد مي گردد كه ميزان اين زاويه به گونه اي است كه در سيم اول(مي) هر چند بازو كمترين ميزان زاويه را با بدن داراست، به بدن تكيه نكرده و در سيم چهارم(سل) شانه و بازو در يك امتداد قرار مي گيرند.
الگوي شماره۱/۷:
-پورتامنتوي دست چپ(Portamento)
ايجاد ارتباط و پيوستگي صوتي ميان دو نت در پوزيسيون هاي مبدا و مقصد هنگامي كه همراه با تغيير پوزيسيون دست چپ و ناشي از جابجايي طولي “دو شماره انگشت” متفاوت بر روي گريف مي باشد را “پورتامنتو” مي نامند. پورتامنتو مي تواند بر روي يك و يا دو سيم مجاور صورت گيرد و دست نيز مي تواند بصورت بالا رونده و يا پايين رونده بر روي گريف جابجا گردد.
۳/۱/۳/۴ : با توجه به بزرگي فاصله طولي و دور بودن نامتعارف انگشتان اول و چهارم، انگشت اول مي تواند در هنگام اجراي دوبل هاي فاصله نهم و دهم ، به شكل شكسته در ناحيه ناكل در آيد و نكته اشاره شده مربوط به شيوه نشستن انگشت اول در بند شماره ۵/۲/۱/۳ مبني بر هم امتدادي بند اول اين انگشت در پشت دست، با امتداد ساعد و دست چپ برقرار نيست.
الگوي شماره۱/۳:
-انگشت گذاري دست چپ:
۳/۱/۱: اصل ماندگاري انگشتان بر يك سيم:
هنرجو در مراحل ابتدايي آموزش، همواره بايد هنگام انگشت گذاري بر گريف به اصل ماندگاري انگشتان توجه داشته باشد. هر چند پس از طي مراحل اوليه نوازندگي، اين امر كمتر توسط نوازندگان حرفه اي مورد توجه قرار مي گيرد.
در سلسله مقالات آموزشي” اصول نوازندگي ويولن” سعي بر آن است تا به تدريج با معرفي، دسته بندي و آموزش نكات متعدد و مختلف مربوط به نوازندگي اين ساز، هنرجويان به دركي صحيح در اين زمينه دست يابند. همواره در نوازندگي ويولن بايد به اين اصل توجه داشت كه انتخاب طبيعي ترين شكل و فرم براي اندام هاي مختلف بدن در انجام فعاليت هاي نوازندگي، صحيح ترين راهكار اجرايي است و انتخاب هر وضعيت غير طبيعي براي اعضاي مختلف بدن، كه نوازنده براي استمرار و حفظ آن وضعيت نيازمند صرف نيروي اضافي يا بوجود آوردن كشش هاي نامتعارف در اعضا گردد، اشتباه است.
در معني اول نت ها هفت نام براي نوشتن اصوات موسيقايي هستند.
در ايران به پيروي از فرانسه و ايتاليا نت ها به اين صورت نام گذاري مي شوند: دو - ر - مي - فا - سل - لا - سي (do, re, mi, fa, sol, la, si). روش هاي نام گذاري ديگر نيز وجود دارد كه نت ها را با اصطلاحات «A, B, C, D, E, F, G» عنوان مي كنند. در اين روش A همان نت «لا» (la) است.
الفباي موسيقي نت نام دارد. نُت يا نوت، در موسيقي به دو معني بكار مي*رود:
* يكي به معني واحد صدائي با فركانس ثابت كه نامي بر آن گذاشته شده، كه در متون كهن فارسي به آن نغمه مي*گويند.
* ديگري به معني نمايش يا نشانه نوشتاري هر يك از اين صداها.
در معني اول نت*ها هفت نام براي نوشتن اصوات موسيقايي هستند. در ايران به پيروي از فرانسه و ايتاليا نت*ها به اين صورت نام*گذاري مي*شوند: دو - ر - مي - فا - سل - لا - سي (do, re, mi, fa, sol, la, si). روش*هاي نام*گذاري ديگر نيز وجود دارد كه نت*ها را با اصطلاحات «A, B, C, D, E, F, G» عنوان مي*كنند. در اين روش A همان نت «لا» (la) است.